Мөххәбәт ул- бөйөк бер хис,
Һинең менән шуны белдем.
Арбап алдың бер ҡараштан,
Йөрәгемдә ут яндырҙың.
Һөйөү менән тулы күңел,
Бәхет яланында оса.
Һиңә ,бәғ(е)рем, бүләк итәм ,
Ялҡынлы йөрәгемде.

Уйзарымда көн дә тик һин,
Бәхетемде таптым һиндә мин.
Йөрәгем гел дөрләп янһын,
Мине үзеңә әйҙәһен.

Һине өҙ(ө)лөп һөйөүемде,
Үҙеңә ҡарап әйтә алмам.
Һине күргәс, минең күңел,
Күтәрелә бейек йыһанға.
Наҙлы һинең ҡараштарың,
Китмәй күҙем алдарынан.
Мөхәббатһеҙ был донъяла,
Ике йорак йәшәй алмай.