Йәнем ,иркәм минең ,һағынам мин һине.
Көт инде, көт зинһар тик, тик һин мине.
Кире әйләнеп тә мин һиңә ҡайтырмын,
Ҡосағыма һине тағын мин ҡыҫып алырмын.

Ҡушымта:
Һине һорай йөрәк, һине көтә күңелем.
Һинһеҙ бар донъя төҫһөҙ кеүек минең бәғерем.
Ҡояш нуры йылытмай янымда һин булмаһаң.
Йөрәк һыҡтап илай,һинһеҙ йәнем йәшәп булмай.

Иҫеңдәлер һаман шул беҙҙең яҡшы көндәр,
Икәү уткәргән төнгө усаҡ янында төндәр,
Урам буйлап йырлап,шау-гөр килеп беҙҙең,
Үтеп киткән шул саҡ,иң яҡшы беҙҙең миҙгелдәр.

Булыр яңынан бер юл, бер ғүмер икебеҙгә.
Ышан миңә тағы зинһар, әйтәм мин һиңә.
Үтер әле беҙҙең ,һағышлы моңһоу көндәр.
Яңы тарих башларбыҙ ,үкенһен беҙҙең көнсөлдәр.

Ҡушымта:
Һине һорай йөрәк, һине көтә күңелем.
Һинһеҙ бар донъя төҫһөҙ кеүек минең бәғерем.
Ҡояш нуры йылытмай янымда һин булмаһаң.
Йөрәк һыҡтап илай,һинһеҙ йәнем йәшәп булмай.