Ҡарҙар яуған ҡышҡы көндә

Уяндым яҡшы кәйеф менән.

Онотолмаҫ һис тә был көн,

Мәңге хәтерҙә ҡалыр минең.

Урамдағы һәр бер кеше

Миңә йылмайған төҫлө,

Шатлығымды улар аңлай төҫлө.

 

Ҡушымта:

Минең улым тыуған,

Донъяға нур тулған.

Минең бөгөн байрам,

Донъя ҡалһын хайран.

Оҡшаған ул кемгә,

Тиҙерәк белгем килә.

 

Күңелемә үҫте ҡанат,

Әйтерһең дә осоп йөрөйөм.

Атай булдым – ниндәй бәхет,

Ҡотлай дуҫтарым мине бөгөн.

Ҡыуанысым эскә һыймай,

Миңә бөгөн шул тиклем рәхәт,

Рәхмәт һиңә, бәләкәсем, рәхмәт!

 

Ҡушымта:

Үҫ бәхетле булып,

Үҫ аҡыллы булып.

Ярҙам ҡулы һуҙып,

Беҙгә терәк булып.

Һин минең уң ҡулым,

Минең батыр улым!