Ямғыр күҙҙәре булып яуып төштөм

Мин ергә.

Һине күреүемдә ғашиҡ булдым

Мин үҙеңә.

Һинең күҙҙәреңә, еләк кеүек иренеңә,

Һинең һүҙҙәреңә, толом - толом сәстәреңә,

Ғашиҡ булдым үҙеңә.

Ҡушымта:

Эй Ер ҡыҙы,

һиңә әйтәм, мине тыңла,

Гүзәлерәк һинән ҡыҙҙар

юҡ был донъяла.

Иренеңдән һурып үбер инем –

оялам,

Һине генә, һине генә

һөйәм.

Иртәгә тағыла, төшөрмөн

һинең яныңа,

Көндәрҙе,  төндәрҙе үткәрербеҙ

бергә - бергә.

Һинең төштәреңә инермен һин көтмәгәндә.

Хәҙергә, һау булып тор йәнем,

һин йоҡла, йоҡла йәнем...